فاطمه باقی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی دانشگاه سمنان
مسعود کنشلو - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی دانشگاه سمنان
محمد کیا کیانیان - عضو هیات علمی دانشکده کویر شناسی دانشگاه سمنان

فرسایش بادی یکی از فرآیندهای مهم تخریب اراضی درمناطق خشک و بیابانی است. که با توجه به شرایط اقلیمی ایران، بخش های زیادی از مرکز و جنوب و شرق ایران را تحت تاثیر قرار می دهد. 14 استان که درمناطق خشک و نیمه خشک واقع شده اند با معضل فرسایش بادی روبرو هستند. طبق آمار موجود در اثر فرسایش بادی سالیانه حدود یک هزار میلیارد ریال خسارتبه صورت مستقیم و غیر مستقیم برمنابع طبیعی کشور وارد می شود. فرسایش آبی و بادی، از عوامل عمده و بسیار خطرناک تخریب خاک است که باعث جابجایی و هدر رفت آن از بستر اولیه خود می شود.جابه جایی تپه های ماسه ای از فرآیندهای بحرانی بیابان زایی است. یکی از شیوه های کنترل ماسه های روان، مالچ پاشی برسطح آنها است. استفاده از مالچ های نفتی ضررها و آلودگی هایی برای خاک و محیط زیست به وجود می آورد با توجه به معایب مالچ های نفتی استفاده از مالچ های غیر نفتی علاوه بر جلوگیری از حرکت ماسه های روان وفرسایش بادی ضررهای مالچ نفتی را ندارد. دراین مقاله به معرفی مالچ ها و جمع آوری بررسی های انجام شده بر روی اثر مالچ های غیر نفتی درکنترل فرسایش پرداخته شده است.نتایج حاصل ازمطالعات و بررسی های انجام شده برروی مقالات و کتب مختلف نشان می دهد که استفاده از مالچ های غیر نفتی مناسب تر و بی ضرر تر از مالچ های نفتی می باشد.

مالچ، فرسایش بادی، ماسه های روان، مناطق خشک و بیابانی