دکترصالح شریف طهرانی - عضوهیئت علمی دانشگاه خوارزمی
اکبر صفدریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری دانشگاه آزاد اسلامی

معمولا یک روش سنتی برای مقابله با پدیده یخبندان، بر روی سطوح روسازی بتنی و آسفالتی، استفاده از پاشش مخلوط شن و ماسه ونمک می باشد. این فرایند بدین شکل عمل می کند که نمک، عمل یخ زدایی را برعهده داشته و شن و ماسه بعنوان ساینده و بوجودآورندهاصطکاک، عامل شکننده پیوند های یخ می باشد. صرفنظر از آثار مخرب زیست محیطی فراوان و بج اگذاشتن هزینه های گزاف بر روی تسهیلات وابسته به راه و وسایل نقلیه عبوری از این راه ها، مخلوط شن و نمک باعث تخریب روسازی آسفالتی و بتنی می گردند. تاکنون روشها و گزینه های بسیاری در خصوص یخ زدایی روسازی ها مورد بررسی قرار گرفته است، ولیکن به نظر می رسد که باید بر اساس نوع و اهمیت روسازی، اقلیم منطقه، صرفه اقتصادی و نوع بارش، مناسب ترین گزینه یخ زدایی را انتخاب و مورد استفاده قرار داد. بدین ترتیب و باتوجه به شرایط ذکر شده، به نظر می رسد بهترین گزینه برای یخ زدایی از روسازی بتنی مخصوصاً در فرودگاه )باندهای نشست و برخاست،تاکسی وی ها و اپرون(، استفاده از بتن رسانای الکتریسیته می باشد. همچنین به نظر بهترین گزینه برای یخ زدایی روسازی آسفالتی درفرودگاه استفاده ازAMCاست. شیوه ای که برای یخ زدایی سایر راه ها )بتنی و آسفالتی( مطلوب به نظر می رسد، با توجه به اقلیم ایران استفاده از سنگ آهکی رس دار می باشد

یخ زدایی، روسازی بتنی و آسفالتی، نمک ،آثارمخرب، بتن رسانای الکتریسیته، سنگ آهکی رس دار