عباسعلی احمدی - استادیار رشته باستان شناسی، دانشگاه شهرکرد
علیرضا خسروزاده - استادیاررشته باستان شناسی ، دانشگاه شهرکرد
احمد ملکشاهی - ahmad.malekshahi۱@gmail.com

مسجد ازمهمترین بناهای مذهبی درمعماری اسلامی است که نقش مهمی درحیات فرهنگی، اجتماعی و مذهبی د رجامعه اسلامی دارد.به دلیل تاثیرات فرهنگی، اجتماعی ومذهبی مساجد، حکمرانان همواره درتاسیس وبازسازی این بنا وشکوه آن نهایت تلاش خودراکرده اند. آنها برای زیباسازی مساجد ازنظر مادی وتاثیرگذار معنوی آن ازخط دربناها به صورت کتیبه های کاشیکاری وگچبری استفاده می کرده اند. دردوره سلجوقی که یکی ازشکوهمندترین دوران معماری اسلامی ایران است . برای اولین باراستفاده از کاشی درمنارها رقم می خورد وازدوران پررونق منارسازی دراسلام است . منارنگار ازآثاردوره سلجوقی دربردسیراست که درمرکز شهرنگاراز توابع شهرستان بردسمیر قراردارد. این منارازجمله منارهای وابسته به مساجد دوره سلجوقی است که درفضای بیرونی آن جهت زیبایی وتاثیرگذاری معنوی از کتیبه های کاشیکاری به خط کوفی تزیینی بهره گرفته شده است . هدف اصلی این پژوهش بررسی مناره ازجهات مختلف ساختاری بویژه کتیبه آن می باشد.

دوره سلجوقی ، منارنگار، معماری، کتیبه ، کاشیکاری