امین مینائی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران ، دانشکده مهندسی ، دانشگاه شهید چمران ، اهواز
علی حقیقی - دانشیار گروه مهندسی عمران ،دانشکده مهندسی ، دانشگاه شهید چمران ، اهواز
حمید رضا غفوری - استاد گروه مهندسی عمران ، دانشکده مهندسی ، دانشگاه شهید چمران ، اهواز
عادل مرادی سبزکوهی - دانشجوی دکتری عمران ، دانشکده مهندسی ، دانشگاه شهید چمران ، اهواز

متناسب با رشد جمعیت وتوسعه فیزیکی شهرها ، شبکه های آبرسانی نیز بایستی توسعه پیدا نمایند در طراحی سنتی شبکه های آبرسانی فرض براین است که کل شهر به طوریکجا ودر یک زمان مشخص شکل گرفته وبه طور یکجا ودر یک سال مشخص توسعه پیدا می کند در واقعیت توسعه ی شهرها به صورت تدریجی وفاز به فاز در بازه های زمانی مشخص رخ می دهد در نظر گیری این واقعیت در طراحی شبکه های آبرسانی باعث به وجود آمدن نوع جدیدی از طراحی به نام طراحی چند فازی می شود این شیوه ی نوین طراحی با حفظ سرمایه مالی وصرف نظر از هزینه کردهای غیر ضروری منجر به ارائه طرحی ارزانتر نسبت به طراحی سنتی می شود در تحقیق حاضر با معرفی یک شبکه آبرسانی کوچک ودر نظر گیری شیوه ی نوین طراحی چند فازی ، نشان داده خواهد شد که استفاده از الگوریتم ژنتیک چند هدفه که در آن قیود مساله بهینه سازی به صورت خودسازگارشونده (آداپتیو) ارضا می شود باعث بهبود نتایج بدست به استفاده از الگوریتم ژنتیک چند هدفه ای است که در آن قیود با اعمال ضرائب جریمه ارضا می شود.

طراحی شبکه های آبرسانی ، توسعه شهری ، بهینه سازی چند هدفه