رضا غلام نیا - عضو هیئت علمی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
حسن اصیلیان - عضو هیئت علمی، دانشگاه تربیت مدرس
عباس رضایی - عضو هیئت علمی، دانشگاه تربیت مدرس
احمد جنیدی - عضو هیئت علمی، دانشگاه علوم پزشکی ایران

قیر و آسفالت از جمله ترکیباتی هستند که در آنها انواعی از ترکیبات شیمیایی مضر نظیر PHA و POPs به فراوان یافت می شوند . یکی از این ترکیب بی فنیل های پلی کلرینه است که جزو دسته ترکیبات آلی پایدار محسوب می شوند . مطالعات نشان می دهد که ترکیبات PCB وارد چرخه تولید آسفالت می شوند و در نهایت آسفالت های تولیدی در خیابان ها و جاده ها بکار گرفته می شود در نتیجه به مرور زمان امکان مواجهه زیست محیطی بواسطه انتشار این ترکیبات از سطح جاده ها وجود دارد . همچنین امکان آلوده شده خاک در گذر زمان وجود دارد . لذا درک منابع و مسیرهای ورود ترکیبات PCB به فرایند تولید آسفالت و در نتیجه اقداماتی در جهت کاهش این نوع ترکیبات و شناخت راهکارهایی برای حذف این مواد پر اهمیت می باشد . برای چندین دهه PCB ها بطور فزاینده ای در محدوده وسیعی از کاربردهای صنعتی نظیر روغن ترانسفورمر، دی الکتریک در خازن ها، مایعات هیدرولیک در ابزارهای هیدرولیکی و مایعات تجهیزات و مبدل های حرارتی مورد استفاده قرار گرفته بودند . روش های اصلی بی خطر کردن یا کم خطر کردن ترکیبات PCB مبتنی بر حذف یا کاهش اتم کلر در حلقه فنیلی است . بطور کلی چهار رویکرد و روش اساسی برای کم خطر کردن این ترکیبات وجود دارند که عبارتند از روش سوختن یا اکسیداسیون، روش های فیزیکی، روش های شیمیایی یا احیا و روش تصفیه بیولوژیک یا زیستی . مهمترین روش اکسیداسیون، روش سوختن یا زباله سوز است که روش مرسوم برای دفع و امحا این نوع ترکیبات می باشد . در مقایسه با روش های اکسیداسیون، روش های شیمیایی یا احیایی از تولید ترکیبات شیمیایی سمی جلوگیری می کند و کاربردهای بیشتری دارند . در تصفیه بیولوژیکی از میکروارگانیسم ها استفاده می شود طوریکه این میکروارگانیسم ها به نحوی این ترکیبات را تغییر می دهند که منجر به کاهش اثرات منفی می شود . در روش های فیزیکی از نیروهای فیزیکی برای حذف یا تجزیه آلاینده استفاده می کند که عموما کارایی بالایی دارند . عمده ترین روش فیزیکی روش فوتولیز با استفاده از اشعه UV است .

قیر، آسفالت، روش های حذف، PCB