واهاک مارقوسیان - دانشگاه علم و صنعت ایران
حسین سرپولکی - دانشگاه علم و صنعت ایران

خواص مختلف سیلیس آمورف، بویژه مقاومت این ماده در مقابل تنشهای حرارتی، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. ظروف آزمایشگاهی، کلاهک رادار، بدنه فضاپیماها، مبدلهای حرارتی، مواد و مصالح تعمیر گرو گوره ها، قالبهای ریخته گری دقیق فلزات و ... نمونه هایی از کاربرد وسیع این ماده می باشد. از دیگر سو، روش ریخته گری دوغابی در سالهای اخیر به عنوان روشی آسان و کم هزینه برای شکل دادن قطعات با شکل های پیچیده در سرامیکهای اکسیدی مورد توجه زیادی قرار گرفته است. بخصوص که شکل دادن مذاب سیلیکا به دلیل ویسکوزیته زیاد این ماده و همچنین تغییرات شدید ویسکوزیته آن با دما، بسیار مشکل می باشد. در تحقیق حاضر در گام نخست، سیلیس آمورف به جای ذوب سیلیس، در دمای بالاتر از 1800درجه سانتیگراد، از یک شیشه بلور سیلیکاتی که در دمای 1400درجه سانتیگراد ذوب شده و سپس در آن تحت عملیات حرارتی (در 630درجه سانتیگراد و به مدت سه ساعت) جدایش فازی صرت گرفته و فازهای قلیابوراتی آن توسط شستشو در اسید کلریدریک جدا شده و به دست آمده است. در گام بعدی، از سیلیس آمورف حاصل با درصد مواد جامد مختلف دوغابهایی تهیه و خواص رئولوژیک آن اندازه گیری شد. ضمنا اثر روانسازها و pH روی دوغابها بررسی گردید و در نهایت مطلوبترین دوغاب از نظر خواص رئولوژیک تهیه و انتخاب گردید. در آخرین گام، دوغاب مبنا در قالب گچی شکل داده شد و پس از خشک کردن و پختن محصول، خواص بدنه های سیلیس آمورف ساخته شده به روش ریخته گری دوغابی مورد بررسی قرار گرفت.