مجید قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه تهران
وحیده نامداری - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه تهران

موضوع اصلی این پژوهش بررسی الگوهای تربیتی فرهنگ رضوی است. این تحقیق از نوع نظری و روش آن توصیفی-تحلیلی است و برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده گردیده است. انسان ها برای رسیدن به معرفت وسعادت و رستگاری و برای دارا بودن زندگی توام با شادی و دینداری و همچنین جهت روابط سالم اجتماعی و رعایتحقوق شهروندی، احتیاج مبرم به اسوه های عالی انسانیت و کمال دارند. این اسوه های عالی پس از پیامبراعظم صلی الله علیهوآله، اهل بیت علیهم السلام هستند. این امامان به منزله چراغ پرنوری بودند که راه و مسیر صحیح زندگی را با سیره عملیخود به مردم نشان می دادند؛ و پیوسته تلاش می نمودند که چگونه زیستن و چگونه سعادت مند شدن را با اخلاق و رفتار وکردار و عمل خود به پیروانشان بیاموزند. انسان ها به دلایل مختلف؛ به مقتضای فطرت خویش الگو طلب و الگو پذیرند و درقرآن نیز به نقش الگو پذیری در تربیت تاکید شده است. ضرورت اسوه و الگو بودن امام معصوم (ع) برای هدایت بشر باتوجه به ویژگی های اخلاقی و رفتاری امام با دلایل و با استناد به روایات تبیین و مورد بررسی قرارگرفته است. الگوهایتربیتی فرهنگ رضوی هم در بعد نظری و هم در بعد عملی تضمین کننده ی سعادت بشر است . ویژگی های اخلاقی ورفتاری امام رضا(ع) در همه جوانب فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، و سیاسی زمینه ساز تحقق الگوهای تربیتی اسلام و قرآنبوده و فرهنگ رضوی مصداق کاملی از مکتب امامت است که حیات مادی و معنوی بشر را احیا می کند. امید آنکه همهاز این چشمه عشق الهی ره توشه ای برای سعادت خویش برگیریم و در آن سرا در سایهسار وجودشان آرام گیریم.

الگو، تربیت اسلامی، فرهنگ رضوی، امام رضا(ع)