عبدالصالح عموزاد - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده فنی و مهندسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
سهیل منجمی نژاد - استادیار گروه مهندسی عمران،دانشکده فنی و مهندسی عمران،دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی

از آنجایی که جداسازهای لرزه ای از نوع لاستیکی-هسته سربی سبب کاهش پاسخ های لرزه ای و افزایش دوره تناوب سازه های فولادی می شود.لیکن،افزایش ارتفاع ساختمان باعث کاهش کارایی جداساز لرزه ای می شود.از اینرو،مقایسه ی بین ساختمانجداسازی شده با پایه گیردار تحت رکوردهای حوزه دور از گسل انجام شده است. برای به تصویر کشیدن حرکات زمین از آنالیز تاریخچه زمانی غیر خطی استفاده شده است.در این راستا،از پنج تازیخچه شتاب نگاشت مناسب استفاده شد. در این تحقیق،جهت ارزیابی اثر ارتفاع سازه بر روی جداساز لرزه ای از سازه های فولادی 4و 8 و 12 طبقه استفاده شد.لذا،مقایسهی پاسخ های لرزه ای بین سازه جداسازی شده و پایه گیردار از لحاظ جابجایی نسبی طبقات،برش پایه ساختمان و انرژی پتانسیل صورت گرفته است. ابعاد اولیه جداساز لرزه ای به روش استاتیکی مطابق با آیین نامه UBC-97 تعیین شده است.

سازه فولادی،جداساز لاستیکی-هسته سربی،حوزه دور از گسل، تاریخچه زمانی غیر خطی