چارچوبی برای کاربرد بیومیمیکری در طراحی معماری
عنوان مقاله: چارچوبی برای کاربرد بیومیمیکری در طراحی معماری
شناسه ملی مقاله: RCEAUD02_405
منتشر شده در دومین کنفرانس بین المللی یافته های نوین پژوهشی در مهندسی عمران، معماری ومدیریت شهری در سال 1395
شناسه ملی مقاله: RCEAUD02_405
منتشر شده در دومین کنفرانس بین المللی یافته های نوین پژوهشی در مهندسی عمران، معماری ومدیریت شهری در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
رامین مدنی - استادیار معماری، دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده معماری و شهرسازی، گروه معماری، اصفهان، ایران
افشین رئیسی - مربی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، دانشکده هنر و معماری، شهرکرد، ایران
بینا حجازی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، دانشکده هنر و معماری، شهرکرد، ایران
خلاصه مقاله:
رامین مدنی - استادیار معماری، دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده معماری و شهرسازی، گروه معماری، اصفهان، ایران
افشین رئیسی - مربی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، دانشکده هنر و معماری، شهرکرد، ایران
بینا حجازی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، دانشکده هنر و معماری، شهرکرد، ایران
بیومیمیکری علمی است که از موجودات و فرآیندهای زیستی در طراحی و تولید مواد، سازهها و سیستمها تقلید میکند.روشهای طراحی مربوط به بیومیمیکری به طور کلی شامل روش مبتنی بر مسئله، و روش مبتنی بر راه حل میباشند. ایندو روش به نوبه خود در سه سطح تقلید یعنی سطح ارگانیسم، سطح رفتاری و سطح اکوسیستم به طراحی میپردازند. درون این سه سطح نیز پنج زیرسطح فرم، ماده، ساخت، فرآیند و عملکرد وجود دارد. در این مقاله، اصول حاکم بر طراحیبیومیمیکری و چارچوبی برای کاربرد آن در طراحی معماری مورد بحث قرار میگیرد. بررسی و تحلیل نمونههای معماریطراحی و ساخته شده به این روش نشان میدهد که تقلید از طبیعت در طراحی معماری موجب خلق آثار کارآمدتر و فضاهایی با آسایش بیشتر میگردد و به علاوه محیط زیست ارتقاء مییابد.
کلمات کلیدی: بیومیمیکری، طراحی معماری، ارگانیسم، رفتار، اکوسیستم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/499585/