وحید حسینعلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه ، موسسه آموزش عالی کوثر، قزوین
محمدمهدی معمارپور - استادیار گروه عمران ، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین

بارهای جانبی در ساختمانها عموماً توسط باد یا زلزله اعمال می شوند. سیستمهای مقاوم جانبی متعددی وجود دارد که در ساختمانها بکار می روند. یکی از کلیدی ترین نکات طراحی سازه های بلند کنترل تغییر مکان نسبی طبقه می باشد کهسیستم دستک و خرپای کمربندی ، روشی مناسب برای کنترل تغییر مکان مذکور در ساختمانهای بلند می باشد. سیستم دستک و خرپای کمربندی شامل یک المان هسته ای اصلی است که به وسیله تیرهای دستک در یک یا چند طبقه بهستونهای خارجی متصل می باشند و در نتیجه در برابر چرخش طبقه و تغییر شکل نسبی آن مقاومت می کنند . از سوی دیگر با توجه به مطالعه رکوردهای ثبت شده از زمین لرزه های اخیر روشن شد که زلزله های حوزه نزدیک دارای ویژگیهای متفاوتی نسبت به زلزله های حوزه دور می باشند. بیشتر این ویژگیها در اثر پدیده مهم جهت پذیری پیش رونده در زلزله های حوزه نزدیک می باشد. در کشور ما پس از وقوع زلزله وحشتناک و خانمان برانداز بم ، توجه بسیاری از محققین به ویژگیهای خاص این نوع زمین لرزه معطوف گردید. ویژگیهای منحصر بفرد این نگاشتها، مقوله ضوابط طراحیسازهها را تا حد زیادی مخدوش نموده است. بر این اساس بکارگیری تحلیلهای دقیقتر جهت در نظر گرفتن اثرات مجاورت ساختگاه به چشمه لرزهزا احساس می شود. به دلیل اثر موقعیت دستکها بر روی میزان تغییر مکان نسبی و لنگر پایه و در نتیجه میزان مصرف مصالح مورد نیاز ، جایگذاری آنها در موقعیت بهینه برای یک طراحی اقتصادی لازم است که در این تحقیق به بررسی آن تحت شتابنگاشتهای حوزه نزدیک پرداخته شده است.

دستک ، تغییر شکل نسبی ، زلزله حوزه نزدیک ، سیستم مقاوم جانبی