علی دشتی شفیعی - دکترای معماری و فوق تخصص شهرسازی از دانشگاه معماری و شهرسازی ونیز آیتالیا 1355
رقیه فتحی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری پژوهشگاه مهندسی بحران های طبیعی (شاخص پژوه اصفهان)، مربی معماری و شهرسازی دانشگاه شمال
ساحله طاهری - دانشجوی مهندسی شهرسازی، دانشگاه شمال آمل

حرفه- دانش طراحی شهری با دغدغه ارتقای کیفیت محیطی عرصه های همگانی و بیرونی، در پی تحقق کیفیتی همه شمول به نام «شهروند گرایی» در محیط شهری است. این کیفیت که از تعلق و گرایش به انسان و شهروندان ساکن در شهر و کانون زیستی حکایت می کند، مهمترین دل مشغولی طراحان شهری و معماران در برخورد با طراحی عرصه های همگانی در طی تاریخ شمرده می شود. هدف نوشتار حاضر ارائه ی تصویری روشن از چگونگی تحقق شهر شهروند گرا و مشخص ساختن مهمترین وظایف طراحان شهری برای خلق آن است، یافته های این نوشتار برای این امر دلالت دارد که بروز کیفیت «شهروند گرایی» در محیط شهری از طریق تحقق مجموع کیفیات محیطی مانند امنیت، حس تعلق، نفوذپذیری، زیبایی، مشارکت مردم، انعطاف پذیری، زمینه گرایی، نمایانی، معنی و حس مکان امکان پذیر است. برای دست یابی به این اهداف طراح باید به عواملی توجه کند: 1. تجمع دوستانه عابر پیاده (حضور عابر پیاده اولین اصل تبدیل یک مسیر به پیاده رو) 2. ضرورت وجود تراکم های مسکونی و جمعیت ساکن در جذب جمعیت پیاده، 3. برخورداری محور از مقیاس انسانی (ساختمان 2 تا 5 طبقه و پهنای مناسب خیابان، 4. وجود خرده فروشی فعال و متتنوع محلی و فعالیت 24 ساعته، 5. آرام سازی ترافیک، وجود سایه بان ها و درختان سایه انداز در راه.

بلوک های کم طول، تراکم های مسکونی، همجواری، روان سازی ترافیک، منظر انتهایی، تجهیزات غیرمزاحم