ماریا نهاوندپور - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
مجتبی قدیری معصوم - استاد دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران

در چند دهه اخیر روش های بررسی نابرابری ها در توزیع مراکز خدماتی بیشتر در قالب طرح های کاربری اراضی شهری، میزان سرانه کاربری هاو تحلیل با مدل های کمی رایج در قالب مناطق قراردادی شهرداری (بدون توجه به شعاع حوزه نفوذ خدمات) انجام گرفته است و به دسترسیبه خدمات کمتر توجه شده است. در حالی که یکی از اساسی ترین عناصر ارتقاء دهنده کیفیت محیط شهری دسترسی مناسب به خدماتمی باشد و یک عامل ضروری برای توفیق پایداری محیط شهری تلقی میشود. لذا در چنین شرایطی مدلهای جدید تحلیل فضایی از جملهتحلیل شبکه و تکنیک های خودهمبستگی فضایی توانسته اند، مسأله ی دسترسی به خدمات شهری را نه تنها برای یک نوع خدمت خاصبلکه برای تعداد زیادی از خدمات تحلیل نمایند و چگونگی پراکنش فضایی خدمات (تمرکز و تفرق) و دسترسی شهروندان و در نهایت عدالتفضایی شهری را تبیین نمایند. هدف از انجام این تحقیق بررسی وضعیت شاخص های کالبدی در ساختار فضایی شهر می باشد بررسی نشانداد که جمعیت پذیری شهرها به همراه مسائل اجتماعی- اقتصادی آنها شکل کاملا تازه ای از شهر و شهرنشینی را به وجود آورده است. بهگونه ای که مساله پاسخگویی به نیازهای انسانی را مختل کرده است.

ساختار فضایی،شهر،شاخص کالبدی