صادق ابوالعباسی - دانشجو کارشناسی ارشد، راه وترابری، دانشکده مهندسی، دانشگاه شهید چمران اهواز
سعید امانپور - استادیار گروه جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز
سید جعفر حجازی - استادیارگروه مهندسی عمران، راه وترابری، دانشگاه شهید چمران اهواز

اتوبوسرانی یکی از مهم ترین سیستم های حمل ونقل عمومی شهری محسوب می شود در کلیه کشورها از جمله ایران نقش عمده ایی را در انجام سفرهای درون شهری ایفا می کند با توجه به اینکه دیگر سیستم های حمل ونقل عمومی مانند قطار شهری یا مترو در کلیه شهرهای کشور یا وجود ندارد یا به بهره برداری نرسیده است در حال حاضر اتوبوس تنها وسیله حمل ونقل عمومی می باشد که کار انتقال انبوه مسافر را در شهرها انجام می دهد .مسیریابی سیستم حمل ونقل شهری که در کشور ما کمتر به آن اهمیت داده شده است فرآیند دینامیکی و پویاست و همراه با تغییر خصوصیات ترافیکی شهرها باید امکان سنجی ایجاد مسیرهای جدید وبهبود مسیرهای فعلی مورد استفاده قرار گیرد هدف از این مقاله کاهش هزینه از دیدگاه اپراتور واستفاده کنندگان است بطوری که مورد مطلوب هر دو قرار بگیرد در این مقاله یک روش جدید برای بهینه سازی مسیرهای شبکه اتوبوسرانی با استفاده از سیستم عصبی فازی تطبیقی ( ANFIS ) وترکیب آن باالگوریتم ژنتیک پیشنهاد شده است در نهایت مدل ارایه شده بر روی یک شبکه شهری اهوازآزمایش و نتایج آن مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است نتایج به دست آمده نشان دهنده بهبود عملکرد این مدل در مقایسه با مدل های قبلی می باشد.

مسیریابی ، الگوریتم ژنتیک ، سیستم عصبی فازی ، بهینه سازی