علی منصوری - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان
هدی قدوسی

استفاده عمده از فضاهای شهری به خصوص خیابان ها در نیم قرن گذشته، سلطه بی چون و چرای اتومبیل در شهرها بوده است، که مسائل و مشکلات عمده ای نظیر حجم زیاد ترافیک ، آلودگی های زیست محیطی، تداخل پیاده و سواره ،تغییر الگوهای رفتاری، عدم درک صحیح از فضاهای شهری مورد استفاده و بسیاری مشکلات دیگر را به وجود آورده است .سرانجام باعث آلودگی و ناامنی در شهرها شده و زندگی شهرنشینی را مورد تهاجم قرار داده است. در شهرهای امروزی که به تمام معنا در قلمرو وسایل نقلیه ی موتوری قرار گرفته اند، عابر پیاده مورد کم توجهی قرار گرفته است و پیاده فاقد جایگاهی در خور و شایسته در نظام حمل ونقل و ترافیک است، به گونه ای که میتوان از آن به ،بعد گمشده عنصر شهری، نام برد.لذا مبحث ایمنی تردد ، برنامه ریزی عابر پیاده و توجه به پیاده روی به عنوان یک سیستم حمل ونقل پویا و پایدار شهری در اولویت فعالیت های برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گرفته است . برنامه ریزی و طراحی فضاهای اختصاصی جهت عبور عابر پیاده، امروزه به خاطر توجه بیشتر به بعد انسان به عنوان عنصر اصلی حیات بخش شهرها در فضاهای شهری ضروری می باشد.

ترافیک ، پیاده راهسازی ، معابر شهری، معابر پیاده