امین کریم آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد خاک و پی دانشگاه صنعتی بابل
عیسی شوش پاشا - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی بابل

خاک به عنوان یک ماده ساختمانی مهم تلقی میگردد اما ویژگیهای آن به عنوان یک ماده ساختمانی همواره آن چنان که مورد تقاضا هست بر خلاف چوب، فولاد یا بتن فراهم نیست. جهت بهبود خصوصیات خاکهای موجود در محل پروژه،بحث اصلاح خاک مطرح می شود. یکی از معمولترین روشهای بهبود خاک، تثبیت آن با استفاده از افزودنیها میباشد. یکی از مشکلات استفاده از افزودنیهای سنتی همچون سیمان، آهک، قیر و خاکستر بادی به خاک،آلودگی زیستمحیطی می باشد، ولی استفاده از نانو ذرات، سبب کاهش زیست تخریب پذیری خواهد شد. در این پژوهش، با افزودنمقادیر مختلف ژل نانوسیلیس به صورت وزنی به ماسه بابلسر تأثیر آن مورد مطالعه قرار گرفته است؛ به این منظور تعدادی آزمایش سه محوری استاتیکی تحکیم یافته – زهکشی نشده بر روی نمونههای ماسه حاوی 0و5و10و20درصد ژل نانوسیلیس با زمان عمل آوری 7 روز پس از اختلاط در فشار همه جانبه 100 و 200 و 000 کیلو پاسکال انجام شده است. با افزایش درصد ژل تا 5 درصد سختی معادل 50 % مقاومت بیشینه افزایش یافته و افرایش بیش از 5 درصد باعثکاهش سختی میشود؛ همچنین افزودن ژل نانوسیلیس )تا 5 درصد وزنی( به ماسه باعث کاهش زاویه اصطحکاک داخلی و افزایش چسبندگی میشود و بالا رفتن درصد ژل نانوسیلیس )از 5 تا 20 درصد( در نمونههای تثبیت شده، افزایش زاویه اصطحکاک داخلی و افزایش چسبندگی را به دنبال خواهد داشت

ژل نانوسیلیس، ماسه بابلسر، سختی، پارامترهای مقاومت برشی، آزمایش سه محوری