امیر فرشی - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
امیرحسین غفاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زلزله دانشگاه تبریز

ایران از نظر لرزه خیزی در منطقه فعال جهان قرار دارد و به گواهی اطلاعات مستند علمی و مشاهدات قرن بیستم از جمله خطرپذیرترین مناطق جهان در اثر زمین لرزه های پرقدرت محسوب می شود. به همین سبب یکی از مهمترین اهداف مهندسان سازه استفاده از سیستمی های ساختمانی است که با استفاده از آن خطرات ناشی از زلزله و نیرو های جانبی را کاهش دهند. در سالیان اخیرمهندسین به دنبال ایجاد سیستمی بودند، که مقدار زیادی از انرژی که در هنگام وقوع زمین لرزه به سازه اعمال می شود، را جذب و مستهلک کنند. از جمله سیستم های توصیه شده برای مقاومسازی سازه های فولادی و بتنی بلند، می توان به سیستم مهاربند ماکرو اشاره کرد. در این سیستم از بادبندهای بزرگ که در طبقات متعدد ادامه پیدا می کنند، استفاده می شود و طبقات وظیفه انتقال بارهای جانبی را بر عهده می گیرند. این پژوهش به منظور بررسی جانمایی مناسب مهاربند های ماکرو در قاب خمشی بتنی صورت می گیرد، که به مدلسازی سازه معیار 8 طبقه با هشت نوع توزیع متفاوت مهاربندهای ماکرو و مقایسه با مدل بدون مهاربند پرداخته شده است.

قاب خمشی، مهاربند ماکرو، منحنی هیستریزس چرخه ای، برش پایه