ابوذر ملکیان - دانشکده مکانیک دانشگاه سمنان

فیرینگ بالاترین بخش یک حامل ماهواره می باشد که وظیفه در بر گرفتن ماهواره و یا دیگر محمو له هایی را که قصد قرار گرفتن در مدار زمین را دارند بر عهده دارد. از سال 1957 که ماهواره اسپوتنیک 1 در مدار زمین قرار گرفت، کار بر روی طراحی و ساخت فیرینگ سبک و با قابلیت اطمینان بالا شروع شد. همزمان با افزایش وزن و قطر ماهواره ها، اندازه و وزن فیرینگ ها افزایش یافت و به تبع آن، طراحی و ساخت مکانیزم جدایش پیچیده تر گشت. در حدود سال 1970، تحقیقات طراحی و ساخت فیرینگ و خصوصاً مکانیزم جدایش آن، منجر به ایجاد یک نوع مکانیزم جدایش قابل اعتماد شد که موضع اصلی این مقاله می باشد. این مکانیزم جدایش هم اکنون در بسیاری از حامل های ماهواره مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه پس از بیان جزئیات این مکانیزم جدایش، تست های مورد نیاز، روش های تست و همچنین تجهیزات مورد نیاز بیان خواهد شد. مکانیزم های بیان شده در این مقاله مربوط به فیرینگ های با قطر بالای 2.5 m می باشد.

فیرینگ، حامل ماهواره، سیستم جدایش، مکانیزم لولایی