غلامرضا سلطانی - استاد گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، مرودشت، ایران
امین شریف فر - دانشجوی دکتری گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، مرودشت، ایران
معصومه اسلامی شهربابکی - دانشجوی دکتری گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، مرودشت، ایران.

آب می تواند منشأ نزاع بین استفاده کنندگان باشد و همانطور که نسبت به تقاضایش کمیاب می شود، رشد اقتصادی را محدود سازد. با توجه به سناریوهای مختلفی که درباره، کمبودآب وجود دارد انتظار میرود که رشد چشمگیری در برخی ازمناطق به عنوان افزایش رقابت برای آب بین بخشهای کشاورزی، شهری وتجاری وجود داشته باشد.علت این بحران جهانیآب تا حد زیادی نتیجه رشد جمعیت و توسعه اقتصادی است. در راستای دستیابی به رشد اقتصادی باید استفاده از آب در بخش های کشاورزی، صنعت و معدن، خدمات و نفت و سرمایه گذاری در این بخش های جهت بهینه یابی مصرف آب صورت گیرد. هدف مقاله حاضر بررسی سرمایه گذاری در بخش آب در شهرهای ایران در دوره زمانی 1358- 1392 با استفاده از داده های پنلی می باشد. بر این اساس نتایج بدست آمده بیانگر این موضوع می باشد که افزایش جمعیت و استفاده بی رویه از منابع و پایین بودن کارایی، کمبود آب را تشدید میکند. همچنین نتایج بدست آمده بیانگر این موضوع بود که کشش سرمایهگذاری آب در بخش کشاورزی مثبت و معنادار است و میزان آن 1.5 درصد میباشد و برای سایر بخشهای اقتصادی بی معنی است.اثر سرمایهگذاری بخش آب بر تخلیه آبهای زیرزمینی 2.6 درصد است و مؤید این امر مهم است که با افزایش سرمایهگذاری میزان برداشت آب کاهش نیافته است و برای بخش آبهای سطحی عکس آن اتفاق است که میزان آن -3 است.

سرمایه گذاری آب، توسعه اقتصادی، مدل رشد سولو، داده های پنلی