ژاله هاشم پور - کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی، دانشگاه علامه طباطبایی
منا اکبری - کارشناس ارشد مدیریت جهانگردی، دانشگاه علامه طباطبایی
محمد علیزاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه تهران

توسعهی پایدار فرایندی است که طی آن مردم یک کشور نیازمندیهای خود را برآورده میسازند بدون مصرف منابعی که به نسلهای آینده تعلق دارد. گردشگری طبیعت )اکوتوریسم( نوعی فعال از گردشگری است که وابسته بهطبیعت است هر گونه اکوتوریسم برنامهریزی نشده منجر به آسیبهای جبران ناپذیری بر محیط زیست و اکو سیستمها خواهد شد که در پی کاستن از کیفیت محیط زیست با گردشگری پایدار در تناقض خواهد بود. لذا این پژوهش اهمیتتوسعهی پایدار و حفاظت از منابع طبیعی در حین توسعهی اکوتوریسم را مورد مطالعه قرار داده است تا بتواند پاسخگوی این سوال باشد که چگونه میتوان بین توسعهی اکوتوریسم و حفظ محیط زیست برای دست یافتن به گردشگری پایدار تعادل ایجاد کرد. محققین در طی این مقاله با استفاده از روش کتابخانهای و اسنادی ابتدا مقالات مرتبط در این زمینه را مطالعه کرده و سعی در پر کردن خلا پژوهشهای گذشته داشتهاند. یافتههای این مقاله حاکی از آن است که متاسفانه به علت عدم توجه به مدیریت بخش اکوتوریسم و اهمیت ندادن به برد و توان اکولوژیکی محیطتوسط مسئولین و بی مبالاتی و بی مسئولیتی برخی از گردشگران گاهی توسعه ی اکوتوریسم اثرات زیست محیطی جبران ناپذیری را به دنبال داشته که خود تهدیدی برای گردشگری پایدار است و اما می توان با ارزیابی زیست محیطی،برنامه ریزی و مدیریت اکوتوریسم از تکرار پیامدهای این چنینی جلوگیری کرد و در نهایت راهکارهایی برای داشتن اکوتوریسم پایدار ارائه شده است.

توسعه پایدار، اکوتوریسم پایدار، گردشگری پایدار، مدیریت اکوتوریسم، برد اکولوژیکی