کبری لهراسبی - دانشجوی کارشناسی مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

محدودیت منابع آب در کشورهای واقع در مناطق خشک و نیمه خشک، یکی از مهم ترین معضلات موجود در بخش کشاورزی است. از این رو، استفاده از منابع آبی غیرمتعارف ( از جمله پساب تصفیه خانه ها ) دراین کشورها روز به روز از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. بکارگیری پساب های تصفیه شده خانگی و صنعتی به منظور آبیاری محصولات زراعی، موثرترین روش برای کاهش فشار بر منابع آبی زیرزمینی می باشد. پساب به عنوان یک منبع دایمی آب در کشاورزی علاوه بر تأمین بخشی از نیازهای آبی این بخش، باعث صرفه جویی و دوام منابع آبی موجود نیز می شود. علاوه بر این وجود عناصر غذایی گیاهی در پساب تصفیه خانه ها، مصرف کودهای شیمیایی و بالطبع اثرات زیست محیطی استفاده از آنها را کاهش می دهد. به کارگیری پساب در کشاورزی اگرچه با فواید زیادی توام است ولی چنانچه این امر بدون برنامه ریزی دقیق د اعمال مدیریت و نظارت صحیح انجام پذیرد، می تواند اثرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی حاد و متعددی را در پی داشته باشد. در بکارگیری پساب تصفیه شده بایستی علاوه بر فرآیند تصفیه فاضلاب و نوع محصولات مورد آبیاری، بهترین روش آبیاری نیز مد نظر قرار گیرد. حفظ باروری خاک ها و در عین حال آلوده نکردن این منبع مغذی زراعی، یک امر ضروری در راستای تولید درازمدت در نظام کشاورزی پایدار می باشد. در مواردی چن استفاده در فضای سبز شهری و توسعه جنگل های در دست کاشت و مصنوعی، که از آب هایی با کیفیت نازل تری می توان استفاده نمود، بهترین روش آبیاری با پساب ها می باشد. بهره گیری از فناوری های کارآمد در آبیاری و استفاده مجدد از آب های تلف شده و اضافی در آبیاری (پساب)، می تواند رهیافتی به سوی کشاورزی پایدار باشد.

روش های آبیاری، پساب، تصفیه بیولوژیکی، مدیریت مصرف