نفیسه کیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، آب دانشگاه شهید بهشتی
محمدرضا مجدزاده طباطبایی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی
علی مریدی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی
سعید موسوی ندوشنی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست دانشگاه شهید بهشتی

در گذشتته به علت آنکه در طراحی ها عمدتا تمرکز بر تامین نیازهای شترب، کشاورزی و صنعت بوده است، دبی زیست محیطی در اکثر مواردنادیده گرفته شده و در قوانین تخصیص آب سهم قابل ملاحظه ای نداشتته اند. دبی زیست محیطی حداقل جریان مورد نیاز در رودخانه برای حفظحیات جانوران و گیاهان وابسته به آب رودخانه می باشد. تالاب گاوخونی نیز همانند دیگر تالاب های کشور از لحاظ زیست محیطی دارای یکوضعیت بحرانی است و باید با توجه بیشتر، از روند نابودی آن جلوگیری شود. در این تحقیق رودخانه زاینده رود حد فاصل سد زاینده رود تا تالابگاوخونی مورد مطالعه قرار گرفته و حداقل دبی زیست محیطی رودخانه زاینده رود برای حفظ اکوسیستم های آبی به روش هیدرولیکی و با در نظر گرفتن گونه های شاخص منطقه با استفاده از نرم افزار HEC-RAS تعیین شده است. با توجه به مشخصات فیزیوگرافی، رودخانه زاینده رود به سه بازهتقسیم شده و کالیبراسیون مدل هیدرولیکی برای هر بازه انجام شده است. در نتیجه پس از کالیبراسیون مدل، دبی زیست محیطی رودخانهزاینده رود به منظور تامین عمق مورد نیاز گونه شاخص در هر بازه تعیین شده است. دبی زیست محیطی حاصل شده در بازه اول، دوم و سوم رودخانه زاینده رود به ترتیب برابر 10، 9 و 10/5 متر مکعب در ثانیه می باشد.

دبی زیست محیطی، حداقل جریان مورد نیاز رودخانه، رودخانه زاینده رود، تالاب گاوخونی، HEC-RAS