مهتا اسکندرنژاد - استادیار گروه علوم تربیت بدنی دانشگاه تبریز
حمیده بخشیان - کارشناسی ارشد روانشناسی ورزشی دانشگاه تبریز

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی هیجان خواهی در دختران ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه تبریز بود.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه مورد مطالعه را دانشجویان دختر دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 95-1394تشکیل می دادند که با توجه به حداکثر سقف افراد ورزشکار، 70 نفر دانشجوی دختر ورزشکار عضو تیم های ورزشی دانشگاه که حداقل 2 سالسابقه ورزشی مستمر داشتند، انتخاب شدند. افراد غیرورزشکار نیز به تعداد 70 نفر از بین دانشجویان دختر دانشگاه تبریز که فاقد هر گونه سابقهمستمر ورزشی حداقل به مدت 2 سال بودند و از نظر مشخصات دموگرافیکی شرایط یکسانی با ورزشکاران داشتند با روش همسانسازی فردی ازبین دانشجویان رشته های مختلف در مقاطع تحصیلی متفاوت انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه هیجان خواهی آرنت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها نیز از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. یافته ها: بین دختران ورزشکار و غیرورزشکار در متغیر هیجان خواهی تفاوت معناداری وجود دارد و هیجان خواهی دختران ورزشکار بیشتر از دختران غیرورزشکار است.نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که ورزش و انجام فعالیت های بدنی عاملی برای ایجاد شادکامی و تخلیه هیجان های افراد محسوب می شوند وشیوه ای برای رهایی از فشارهای زندگی می باشد.

ورزشکاران، دختران غیرورزشکار، هیجان خواهی