محمود نکویی مقدم - دانشیار، مرکز تحقیقات مدیریت ارائه خدمات سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان
محمدرضا امیراسماعیلی - استادیار، مرکز تحقیقات انفورماتیک پزشکی، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان
فاطمه میرشاهی - استادیار، مرکز تحقیقات انفورماتیک پزشکی، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان
ندا سفیدبر - کارشناس، کمیته تحقیقات دانشجویی، معاونت تحقیقات و فناوری، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان

مقدمه: مخاطرات شغلی یکی از مهمترین مشکلات کشورهای در حال توسعه است. در این میان بیمارستانها از پرمخاطره ترینمراکز ارائه خدمات سلامت و پرستاری از جمله شغل های پر تنش به شمار می رود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین میزانمخاطرات شغلی و عوامل موثر بر آن در پرستاران انجام شد .روشها: این مطالعه مقطعی در سه بیمارستان غیر آموزشی سیرجان و بافت در سال 1390 انجام گرفت. حجم نمونه 200 نفربود که به روش طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بود و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و -آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر در نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل گردید.نتایج: فراوانی نسبی آگاهی از اقدامات ایمنی 98/5%، رعایت اقدامات ایمنی 86/0% و درک کارکنان از ایمنی وسایل وتجهیزات 99/5% بود. فراوانی آسیب های جسمی و روانی پرستاران به ترتیب 95/0% و 88/6% بود و هیچیک از پرستاران موردتهاجم فیزیکی قرار نگرفته بودند. بین جنس، تحصیلات، سابقه کار و بیمارستان، با فراوانی عوارض جسمی در پرسنل و بینفراوانی آگاهی با نوع استخدام رابطه معنیدار پیدا شد. آگاهی پرستاران در بخش اورژانس نسبت به بخشهای دیگر کمتر بوده وبیشترین عوارض روانی در پرسنل بخش CCU (100% و اورژانس (94/1%) ایجاد شده بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج بیانگر وجود آسیب های جسمی و روانی در تعداد زیادی از پرسنل می باشد. لذا به مدیران توصیهمی شود با هزینه کردن بودجه مناسب جهت فراهم نمودن تجهیزات لازم، نسبت به کاهش مخاطرات شغلی پرستاران اقدام نمایند.

مخاطرات شغلی، بیمارستان، پرستار