مرتضی بزی اله ری - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،گروه حقوق، زاهدان، ایران
محمدرضا کیخا - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان

تکنولوژی دانش نظام مند برای تولید یک محصول، به کارگیری یک فرایند و ارائه خدمت است و دارایی نامشهود است که ایجاد، منتقل و کسب و کنار گذاشته می شود. انتقال تکنولوژی به عنوان یک فرآیند چندبعدی از ارتباطاتی است که شامل تولیدکنندگان و مصرف کنندگان ایده ها و امکانات می باشد. حق معنوی، حقی است غیر مادی که قانون گذار به پدیدآورنده یکاثر فکری و هنری اعطا می نماید. شناخت جایگاه حقوق مالکیت معنوی در نظام بین المللی حقوق بشر، نیازمند مراجعه به منابع این نظام است. بر این اساس پژوهش حاضر با عنوان مطالعه جنبه معنوی بودن حق انتقال تکنولوژی به بررسی جنبه مالکیت معنوی در انتقال تکنولوژی می پردازد. روش انجام پژوهش کتابخانه ای می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که: انتقال تکنولوژی نوعی ارتباط بین مالکیت فکری و مالکیت معنوی می باشد. برای قوانین مربوط به مالکیت معنوی معمولاً دو گونه حق «مولف» و «مخترع» اعمال می شود. در قانون ایران بحث مالکیت معنوی در راستای انتقال تکنولوژی به طور واضح و مبرهن به بحث گذاشته نشده است اما در برخی موارد شاخص هایی برای مالکیت معنوی تعریف شده است. با توجه به اینکه فنون ساخت و انتقال تکنولوژی جزو حقوق معنوی می باشد لذا از قواعد مربوط به مالکیت معنوی تبعیت می کند

مالکیت معنوی، انتقال تکنولوژی، ماشین آلات تولید، فن آوری