محمدرضا محمدشفیعی - فوق دکترای شمیی آلی محیط زیست و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
امیرحسین محمدشفیعی - دانش اموز کالج بلربیس شهر برآیتون کشو رانگلستان

با افزایش جمعیت و پیشرفت شهرنشینی تولید زباله های بیمارستانی توسط بیمارستانها و مراکز بهداشتی باعث بحرانهای جدی زیست محیطی گردیده است که دامنه و شدت آن به سرعت در حال افزایش است بنابراین برای حل این معضل نیاز به مدیریت صحیح پسماندهای بیمارستانی می باشند. این مدیرتی شامل یک سری قوانین هماهنگ با نیازهای زیست محیطی می باشند روشهای متفاوتی برای امحا و بی خطرسازی زباله های بیمارستانی وجوددارند از جمله: زباله سوزها، آتوکلاو ، مایکروویو گندزدایی شیمیایی و.... که هرکدام از اینها معایب و مزایای مخصوص به خود را دارند، در این راستا باید به دنبال مناسبترین گزینه بود که از لحاظ اقتصادی به صرفه بوده و استقاده از آن راحت و تولید آلاینده های ثانویه آن در کمترین مقدار باشد، بررسی هایی که صورت گرفته ه نشان داده که استفاده از اتوکلاو مورد تایید می باشدف زیرا در این روش هم تمام عوامل عفونی بیماری زا از بین میر ود هم کارکنان بیمارستانها با آن آشنایی کافی دارند، هم کاربری ان ساده است و از طرف دیگر از نظر اقتصادی هم مقرون به صرفه است و از آنجایی که آلاینده های ثانویه نیز تولید نمی کند بهترین روش قابل استفاه می باشد. در این مقاله با بررسی مطالعات گوناگونی که در بیمارستانها و مراکز بهداشتی مختلف کشور صورت گرفته است مسئله زباله های بیمارستانی و روشهای بی خطرسازی آنها مورد بررسی قرار گرفته است.

زباله بیمارستانی، مدیریت پسماند، روشهای بی خطرسازی، زباله های بیمارستانی ، اتوکلاو