محمدجواد شیرانیان - گروه شهرسازی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، ایران
محمدحسین سرائی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد، یزد، ایران

افزایش سریع شهرنشینی و رشد روزافزون جمعیت شهرها در سال های اخیر، باعث بروز برخی مشکلات و ناکارآمدی هایی در توسعه شهر شده است. یکی از رایج ترین مشکلاتی که در این زمینه به وجود می آید، به وجود آمدن پدیده ی کمبود زمین و رقابت برای به دست آوردن آن در شهرهاست. پیامد این مشکل تصاحب و تصرف غیرقانونی زمین در خارج از محدوده ی شهری است که این امر موجب رشد بدون برنامه و توسعه بد قوراه شهره می شود و راه را برای برنامه ریزی های آتی کاربری های اراضی شهری تنگتر می کنند. از این رو ایجاد الگوهای منسجم برای توسعه ی شهرها و برنامه ریزی برای استفاده از زمین های حال و آینده شهرها امری مهم و نیازمند توجه است چرا که برنامه ریزی کاربری اراضی شهری یکی از محورهای اصلی برنامه ریزی شهری است که همراه با برنامه ریزی شبکه، فضای سبز، تأسیسات شهری و غیره، استخوان بندی اصلی شهر و نحوه توسعه آتی شهر را مشخص می کند. نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری نه تنها نقش اساسی در کیفیت و کارآیی برنامه های جامع شهری خواهد داشت؛ بلکه اساس نظام توزیع فعالیت ها، خدمات و سرانه کاربری ها را تعیین نموده و به توسعه پایدار شهری خواهد انجامید. تحقیق حاضر سعی دارد نمودهای عینی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در توسعه پایدار شهر تفت را مورد ارزیابی قرار داده و نحوه انطباق یا عدم انطباق کاربری ها به لحاظ کمی با استانداردهای مورد استفاده در ایران را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

کابری اراضی، توسعه پایدار، برنامه ریزی، توسعه زمین