مهدی محرری - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد، نجف آباد، ایران
حامد نجفی - دانشجوی مقطع کارشناسی، مهندسی شهرسازی، گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه خاوران
علی مزینانی - دانشجوی مقطع کارشناسی، مهندسی شهرسازی، گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه خاوران
مهدی بابایی - دانشجوی مقطع کارشناسی، مهندسی شهرسازی، گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه خاوران

مهاجرت به عنوان یک رهیافت اجتماعی و سیاسی در نظر مهاجران می باشد در حالی که با افزایش مهاجرت و به دنبال آن رشد بی رویه جمعیت نقاط مقصد که اغلب شهرها می باشند، این رهیافت به عنوان یک چالش بروز داده می شود. مهاجرت از یک سو سبب تخلیه نیروی تولید کننده روستایی می شود که به نظام اقتصادی کشور ضربه می زند و از طرفی سبب گسترش بی رویه نقاط مقصد می شود. مهاجران هنگامی که از روستا به شهر مهاجرت می کنند وضعیت اقتصادی، اجتماعی شهر را درک نمی کنند و همین امر باعث می شود در نقاطی از شهر سکنی گزینند که در محدوده نظام شهری نمی باشد. مهاجرت و به دنبال آن حاشیه نشینی دو جزء جدایی ناپذیر در شهر می باشد و با یکدیگر رابطه مستقیم دارند و با افزایش مهاجرت نقاط حاشیه نشین افزایش پیدا می کند. با افزایش نقاط حاشیه ای در شهر میزان خدمات دهی به همه افراد شهر کاهش می یابد و عدالت اجتماعی در شهر رعایت نمی شود. در این پژوهش سعی شده با شناخت عوامل دفع کننده مهاجران از روستا و همچنین وضعیت مهاجران در شهر به ارائه اولویت ها در بهسازی چند ناحیه در شهر مشهد بپردازیم. روش جمع آوری در این پژوهش تحلیل محتوا و مشاهده میدانی می باشد و سعی شده با بیان نظریه های مهاجرت به بررسی علل آن پرداخت.

مهاجرت، حاشیه نشینی، نظام شهری، عدالت اجتماعی