سحر کسرائیان فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق، تهران، ایران
نسیم خانلو - استادیار گروه معماری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

پویایی در معماری در شرایط مختلف و موقعیت های گوناگونی است که یک ساختمان در آن قرار می گیرد و تکنولوژی معماری می تواند پاسخ مناسبی برای استفاده بهینه و انعطاف پذیر از فضای معماری از جمله در یک موزه هنر باشد. کالاتراوا از مهندسی با عنوان هنری که امکان پذیر است یاد می کند. او به دنبال الفبای جدیدی از فرم است که بر پایه فن اصولی شکل گرفته باشد و در عین حال مقهور فن و تکنیک نیز نباشد. وی پیشنهاد می کند که معمار از هنر به عنوان منبع ایده استفاده نماید. سانتیاگو کالاتراوا صرف نظر از علاقه شدیدش به هنر، به حرکت در معماری نیز علاقمند است، لذا حرکت، ایده اصلی طرح های سانتیاگو کالاتراوا است. آثار او حرکت و پویایی را در ذهن تداعی می کنند، اما بیشتر پروژه های او در حالت تعادل استاتیکی قرار دارند چراکه ساختمان، به طور معمول دارای حرکت نمی باشد. در این مقاله به بررسی مبانی نظری و سیر اندیشه های معمار معاصر، سانتیاگو کالاتراوا از دیدگاه صاحبنظران معماری (برادبنت، کاریو راماکا، چارلز جنکس، کارل فن فریش و اتو فن فریش) پرداخته شده است و در ادامه با نقد و بررسی تعدادی از آثار فرهنگی-هنری وی، تحلیل روش های طراحی او از دیدگاه نظریه پردازان مطرح شده است. در نهایت با بررسی آثار این معمار، روش های طراحی ایشان، روش قیاسی، بیو مورفیک، فن آلی و طراحی همگون با طبیعت جانوران تشخیص داده شده است.

سانتیاگو کالاتراوا، چارلز جنکس، جفری برادبنت، روش فن آلی، روش قیاسی