آرمان قراخانلو - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
میرسعید موسوی - استادیار دانشگاه آزاد تبریز

توسعه عبارت است از حرکت از وضعیت موجود به وضعیتی که در آن فرصت و امکانات بیشتری برای کاربرد مؤثر منابع فراهمآمده است. توسعه می تواند در زمینه های صنعتی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، آموزشی و .... باشد. توسعه تنها یک فرآینداقتصادی نیست، بلکه فرآیندی چند بعدی است که شامل سازمان دهی مجدد و جهت دهی اقتصاد و سیستم های اجتماعیاست. از این رو توسعه به مثابه ی یک مجموعه اقدامات مشخص، فرآیندهای دگرگونی بنیادی و مجموعه ای از دستاوردها یمشخص می باشد. لذا برای سنجش و سطح بندی توسعه یافتگی مناطق،، شاخص های بسیاری وجود دارد. هر یک از اینشاخص ها دارای ارزش و اهمیت خاصی می باشند که با توجه به نوع هدف و روش مطالعه مورد استفاده قرار می گیرند،به کارگیری این شاخص ها زمینه مناسبی برای ارائه راهبردها و به کارگیری برنامه های مناسب توسعه ی نواحی و همچنینپی ریزی و ایجاد توسعه ی یکپارچه ناحیه ای و تحلیل وابستگی سکونتگاه های انسانی در سطوح نواحی می شود. در این راستامقاله حاضر با هدف ارزیابی شاخص خدمات شهری در عملکرد مناطق، ده گانه ی شهرداری تبریز طی سال 1390 طراحی شدهاست. روش تحقیق، از نوع کاربردی است و با توجه به مؤلفه های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر آن توصیفی- تحلیلی می باشد.برای وزن دهی شا ص ها از آنتروپی نسبی و برای رتبه بندی مناق، ده گانه ی شهرداری تبریز از مدل ویکور استفاده شد.بنابراین نتایج یافته ها حاکی است، مناطقی که به میزان بیشتری از این شا ص ها بهره مند بوده اند، با عناوان توساعه یافتاه یا ابرخوردار (مناطق 2، 9 و 6)، مناققی که مقادیر کمتری از این شاخص ها را در خود پرورانده اند و فاصله ی بیشتری با مناطق، مطلوب داشته اند، در زمره ی مناطق، توسعه نیافته یا محروم (در مقایسه با سایر مناطق (8 و 3) قرار گرفتند و بقیه ی مناطق، نیز، به عنوان مناطق، نیمه برخوردار شناخته شدند.

توسعه، توسعه یافتگی، شا ص دمات شهری، مناق، ده گانه ی شهرداری تبریز