عطا غفاری گیلانده - عضو هیئت علمی جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی
بهرام ایمانی - عضو هیئت علمی جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی
علی عزیزی - دانشجوی دکترای محیط زیست، دانشگاه محیط زیست تهران
صغری پورنصرت - دانشجوی کارشناسی ارشدمحیط زیست شهری، دانشگاه محقق اردبیلی

شهر، مجموعه ای از عوامل طبیعی، اجتماعی و محیط های ساخته شده توسط انسان است که جمعیت در این مجموعه به صورتمنظمی گرد هم آمده و آداب و رسومی را برای خود ابداع کرده اند. با روند رو به رشد شهرنشینی و سرعت بالای تغییرات، آنچه امروزهدر ساختار شهرها بیش از هر چیز در معرض تهدید قرار دارد، سیمای شهری است. بهبود سیمای شهری نیز در گرو فضای سبز است وآمارهای متعددی در سطح جهان ارائه می شوند که نشانگر این واقعیت هستند که وجود فضای سبز به ویژه در جوامع متراکم شهریافزون بر سلامت جسمانی موجب آرامش روح، بازده کاری و کیفیت بیشتر می شود. برخورداری از فضای سبز و سرانه آن به عنوانیکی از شاخص های توسعه یافتگی در کشورها مورد توجه می باشد. این تحقیق در راستای ارائه راهکارهایی در جهت ارتقای محیطزیست به واسطه اکولوژی سیمای سرزمین انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی بوده و با استفاده از اسناد ومدارک گوناگون و مطالعات کتابخانه ای راهکارهایی در جهت بهبود محیط زیست صورت گرفته است. نتایج تحقیق بیانگر این است کهراهکارها باید در راستای ایجاد اتصال و ارتباط بین لکه های باز و سبز با اولویت درشت دانه ها و لکه های اصیل و سپس لکه های ریزدانه و پراکنده باشد. بنابراین مانند اکثر پژوهش ها نتیجه ای که حاصل می شود این است که کمبود فضاهای سبز را جدی گرفته وساخت وسازها را کنترل کنیم و تا حد ممکن ایجاد واحیای فضاهای سبز را جزء برنامه ریزی های شهری قرار دهیم و به بهبود محیطزیست و به تبع آن پایداری سیمای سرزمین شهری کمک نماییم.

اکولوژی سیمای سرزمین، محیط زیست، پایداری