پریسا حدادی - دانش آموخته دانشگاه آزاد واحد چالوس ایران
مهران قنبری مطلق - عضو هیات علمی گروه معماری واحد زنجان دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان ایران

توسعه پایدار دارای رویکردی جامع، طبیعت گرا و انسان مدار و در بردارنده مفاهیم ارزشمندی در زمینه حفظ، ارتقا و بهبود سلامت انسانها و نظامهای اکولوژیکی در بلندمدت و تأمین نیازهای بشری، بدون از بین بردن توانایی نسل آیندهاست و رسیدن به پویایی اقتصادی، محیط زیست قابل زندگی و برابری اجتماعی از ابعاد مهم آن به شمار میآید. با توجه به رشد روز افزون شهرنشینی که ساختار اکولوژیکی شهرها را دستخوش تغییرات وسیعی نموده است، نیاز به ایجاد و توسعه ی فضاهای سبز شهری و ایجاد محدوده های پیاده عاملی در جهت توسعه پایدار شهری محسوب می گردند. در عصر حاضر با توجه به مطرح شدن مفهوم توسعه پایدار، تشویق به پیاده روی به عنوان یکی از پایدارترین روش های حمل و نقل مورد توجه قرار گرفته که می تواند از جنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی- فرهنگی، زیست محیطی، اقتصادی و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها گردد. همچنین اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید. مقاله حاضر بر اساس روش توصیفی_تحلیلی تهیه شده است و هدف آن بررسی اهمیت و نقش فضای سبز و محورهای پیاده در شهرها در جهت نیل به معیارهای توسعه پایدار شهری می باشد

فضای سبز شهری، محورهای پیاده و توسعه پایدار شهری