زهرا یعقوبلو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
فریبا البرزی - دکترای معماری، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، گروه معماری، قزوین، ایران

مسکن همواره به تامین سرپناه انسان پرداخته است، در معماری معاصر مسکن به لحاظ ماهیت فیزیکی و ارائه فضاها به صورت کیفی توجه معماران و صاحبنظران را به خود جلب کرده است، چرا که علاوه بر ماهیت فضا به درک رفتار و رسیدن به روح انسانی غفلت شده است و پرداختن به این عوامل می تواند طراحی معماری مسکن را رو به سوی مطلوبیت و رشد فضاهای انسان ساخت ببرد. فضاهای مسکونی در سه دسته فضای باز، فضای نیمه باز و فضای بسته شکل می گیرند، شناخت نیازهای انسانی بر اساس این دسته بندی و ارائه مدلی پایدار برای زندگی در آن کالبد طراحی معماری را نیازمند شناخت این عرصه خواهد داشت. پژوهش فوق در راستای شرح ماهیت محیط کالبدی و کشف عوامل ارتقای سطوح کیفیت سکونت در فضاهای معماری می باشد. بر این اساس شناخت و بررسی عوامل بنیادی محیط کالبدی مطلوب برای انسان درون زمینه انجام شده و روش این پژوهش کیفی بوده و از نظریه کیفیت مسکن در ابعاد انسانی در تحلیل داده ها و نظریه پردازی استفاده شده است. نتایج این پژوهش با توجه به یافته ها و برآوردن نیازهای انسان در فضاهای مسکونی وابسته به شناحت قابلیت های محیطی از جمله فعالیت، بصری، فیزیکی و آسایش روح و جسم دارد، این عوامل در شکل کالبدی مجتمع مسکونی موجب ارتقای کیفیت سکونت و محیط کالبدی بر اساس برآوردن نیازهای انسان می گردد.

محیط کالبدی، مسکن مطلوب، نیازهای انسان، طراحی معماری