زهرا خزائی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
عبدالمجید حاجی مرادلو - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
رسول قربانی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
سیدحسین حسینی فر - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

موکوس اپیدرمی ماهی و ترکیبات آن اولین خط دفاعی در برابر پاتوژن ها می باشند . هدف از این مطالعه ارزیابی پاسخ ماهی کپورمعمولی به اضافه کردن سطوح مختلف ال_تریپتوفان به جیرهغذایی و بررسی تاثیر آن به عنوان محرک ایمنی و کاهنده استرس بر فعالیت ضد باکتریایی وشاخص های رشد و بقا بود. بدین منظور تعداد 420 قطعه بچه ماهی (0/026 ± 1/24 گرم) به طور تصادفی در سه تیمار با سه تکرار در مخزنها توزیع شده و با 4 جیره آزمایشی حاوی صفر، 2/5 ، 5 و 10 گرم وال -تریپتوفان در کیلوگرم غذا به مدت 60روز به میزان روزانه 3درصد وزن بدن ماهی و 2بار در روز غذا دهی شدند. در پایان دوره از ماهی ها موکوس گیری و فعالیت ضدباکتریایی آن به روش های انتشار دیسک و رقت های متوالی در مقابل باکتری های بیماری زای گرم مثبت Staphylococcus aureas و گرم منفی Escherichia coli اندازه گیری شد . همچنین میزان رشد و بقای ماهیها محاسبه شد. قطر هاله عدم رشد، توسط موکوس ماهی با افزایش غلظت ال تریپتوفان جیره در مقابل هر دو باکتری افزایش معنی داری نشان داد ( 0/05 >P) . همچنین تغذیه ماهیها با اسید آمینه ال تریپتوفان و اندازهگیری برخی شاخصهای رشد نشان داد که افزایش معنیداری در رشد دیده نشد.نتایج این آزمایش نشان داد که موکوس ماهی کپور در برابر هر دو پاتوژن فعالیت ضدباکتریایی داشته و استفاده از سطوح مختلف ال تریپتوفان سبب افزایش معنی دار در فعالیت ضدباکتریایی موکوس این ماهی نسبت به تیمار شاهد شده است. اما در این آزمایش ال تریپتوفان اثر منفی در رشد داشته است.

فعالیت ضدباکتریایی، ایمنی موکوسی، ال تریپتوفان، کپور معمولی