یوسف گرجی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر
لیلا جنترانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری در کاهش علائم افسردگی دانش آموزان دختر دورهمتوسطه اول شهر اصفهان درسال تحصیلی 94 -93بود. جامعه آماری این تحقیق تمام دانش آموزان دختر دوره متوسطه اولناحیه دو شهر اصفهان بودند. از میان آنها دو مدرسه انتخاب شدند و پس از اجرای آزمون افسردگی بک از بین افرادی کهدارای نمرهی 19به بالا بودندتعداد 40نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 20نفری آزمایش و کنترل قرارگرفتند. سپس طی 8جلسه ی 90دقیقه ای که هفته ای یکبار برگزار گردید تکنیک های فعال سازی رفتاری در مورد گروهآزمایش اعمال شد و در این مدت گروه کنترل در معرض متغیر مستقل قرار داده نشد. در پایان جلسات نیز از هر دوگروهآزمون افسردگی بک به عمل آمد. آزمون پیگیری نیز 60روز بعد از هر دو گروه گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهشیبا استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر صورت گرفت . یافته های حاصل نشان داد که میزان افسردگی دختراندر پس آزمون نسبت به پیش آزمون در سطحP ≤0/001تغییر معنا داری داشت و نمرات کاهش یافته بود و نمراتافسردگی آنها در فاصله بین پس آزمون و پیگیری در سطح P ≤0/05تغییر معنا داری نکرده است . بدین معنا که اثر درمانفعال سازی رفتاری با گذشت زمان برقرار بوده است و روش فعال سازی رفتاری در کاهش علائم افسردگی تأثیر دارد.

فعال سازی رفتاری، افسردگی، دانش آموزان