حمید شیرازی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد
احسان احمدی مقدم - دانش آموخته کارشناسی ارشد سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد

یکی از رایج ترین سیستم های مقاوم در برابر زلزله، سیستم قاب خمشی است. در ایران، روش متداول برای ایجاد اتصال خمشی تیر به ستون در قاب های فولادی، استفاده از صفحات روسری و زیرسری در اتصال است که در آئین نامه با عنوان Welded Flange Plate)WFP) معرفی شده است. البته از اتصال صلب دیگری با عنوان اتصال با مقطع کاهش یافته تیر (RBS مخفف Reduced Beam Section) نیز در آئین نامه ایران (مبحث دهم مقررات ملی ساختمان) صحبتشده است ولی از اتصال با مقطع افزایش یافته Increased Beam Section) IBS) صحبتی نشده است. همچنین با توجه به استفاده متداول از ستون قوطی در ایران، در این پژوهش تنها از این نوع ستون در مدل سازی ها استفاده شده است. در این پژوهش سه اتصال عنوان شده در سه حالت: الف) منحنی هیسترزیس ب) میزان تنش فون میزس در محل جوش نفوذی اتصال بال تیر به بال ستون ج) میزان کرنش پلاستیک معادل Equivalent plastic strain(PEEQ) در محل مرکز فصل پلاستیک تشکیل شده در انتهای تیر، با هم مقایسه شده اند. پس از بررسی اتصالات در سه حالت عنوان شده مشاهده شد که اتصال WFP از لحاظ میزان دمپینگ انرژی، ماکزیمم لنگر قابل تحمل در بر ستون، میزان تنش ایجاد شده در جوش نفوذی اتصال بال تیر به بال ستون، میزان پلاستیک شدن و کمانش در محل مرکز مفصل پلاستیک در شرایط بهتری قرار دارد. در نتیجه اتصال WFP نسبت به دو اتصال RBS, IBS عملکرد لرزه ای بهتری از خود نشان داد.

اتصال صلب با ورق روسری و زیرسری، اتصال صلب با مقطع ضعیف شده، اتصال صلب با مقطع افزایش یافته، قاب خمشی فولادی، رفتار چرخه ای