سیده فاطمه مرتضوی وردنجانی - دانشجوی کارشناسی رشته فقه وحقوق اسلامی،دانشگاه شهرکرد،دانشکده هنروعلوم انسانی فارسان
مهسا رییسی - دانشجوی کارشناسی رشته فقه وحقوق اسلامی،دانشگاه شهرکرد،دانشکده هنروعلوم انسانی فارسان
رعنا فاطمی مفرد - دانشجوی کارشناسی رشته فقه وحقوق اسلامی،دانشگاه شهرکرد،دانشکده هنروعلوم انسانی فارسان
عباسعلی صالحی - استادیار،دکترای رشته فقه وحقوق اسلامی و عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد

عبادت وپرستش،امری فطری ودرونی است وفطرت یک شعورباطنی است که انسان رابه طورناخودآگاه به سوی آفریدگار هدایت میکند و در هدایت خود به سوی خداوند،به هیچ گونه استدلال و برهانی نیاز ندارد و ناخودآگاه آدمی را خدا جو نموده و این امر را در نهاد انسان شکوفا می کند. به همین خاطرعبادت،اهمیت بسیاری داردوباید موردتوجه وبررسی قرارگیرد.البته درشکل ونوع پرستش ها تفاوت های زیادی دیده می شود و هدف انبیا نیز ایجاد روح پرستش درانسان نبوده است بلکه اصلاح پرستش درموردشخص معبود و شیوه ی عبادت می باشد. ازآیه ی 77 سوره مبارکه فرقان نیزپی به اهمیت وضرورت عبادت می بریم که می فرماید: (قل مایعبوابکم ربی لولا دعاوکم). یعنی « بگو: پروردگارمن اعتنایی به ماوسرنوشت شماندارد،اگردعایتان نبود.» مفهوم آیه این است که رحمت خاص خداوند فقط شامل کسانی می شودکه خداراعبادت می کنند وبه اهمیت این مسئله واقفند. پس این عامل مهم یعنی رحمت و عنایت خاص خداوند،اهمیت و ضرورت عبادت را ایجاد می کند. در نهایت به این نتیجه می رسیم که عبادت به عنوان اصلی ترین تکلیف انسان دردنیا همان راهی است که خداوند قصد هدایت بندگان خود رابه آن دارد چون عبادت، عامل بسیار مهمی برای ایجاد جامعه ای سالم با فرهنگ غنی و مستحکم است.

عبادت،غنای فرهنگی، فطری، نماز، وحدت