ابراهیم راست گردانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دادگستری دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران

سکوت سازمانی پدیده ای رایج و شایع در اغلب سازمان ها می باشد، اما با این حال تحقیقات چندان گسترده ای پیرامون آن صورت نگرفته است. کارکنان سازمان به دلایل متفاوت از اظهارنظر در رابطه با مشکلات سازمان خودداری ورزیده و سکوت می کنند. سکوت علامتی برای بیماری سازمانی محسوب می شود و مدیران باید عامل اصلی آن را ردیابی و برطرف نمایند. بی توجهی به این موضوع می تواند سبب سکون و حتی مرگ سازمان شود. این مقاله به دنبال آن است تا سکوت و آوای سازمانی را تشریح، متغیرهای سازمانی و مدیریتی موثر در ایجاد سکوت را بیان و دلایل بوجود آمدن و پیامدهای ناشی از آن را توصیف نماید. هدف این مقاله بررسی تأثیر بی تفاوتی سازمانی کارکنان شرکت تولیدی الکتروفن (تولید کننده خودرو در استان قم) می باشد. روش پژوهش از نظر اجرا توصیفی - پیمایشی و جامعه آماری آن کارکنان بخش مالی، ادرای و تولید می باشد. در بخش توصیفی با استفاده از جداول نمودارهای توزیع و درصد فراوانی و میانگین و انحراف استاندارد متغیرهای تحقیق مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفت که با استفاده از پرسشنامه های استاندارد، داده ها گردآوری شد و به این نتیجه رسیدیم بی تفاوتی سازمانی های خصوصی می تواند از عوامل اثرگذار باشد که جبران آسیب آن امکان پذیر نیست و همچنین با بررسی ادبیات پژوهش به این نتیجه رسیدیم که احساس تفاوت، نیاز به انگیزه های قوی دارد که کارکنان نسبت به سازمان خود و نسبت به نتیجه فعالیت فردی خود در سازمان حساس می شود.

بی تفاوتی سازمانی، سکوت سازمانی، سازمان های دولتی، سازمان های خصوصی