عبدالرضا پناهی - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران
محمدرضا غلامی - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران

شبکه های حسگر بی سیم یکی از جالب ترین زمینه های تحقیقاتی در سال های اخیر می باشد که نظر محققان زیادی را به خود جلب کرده است. این شبکه ها، که شامل مجموعه ای از گره ها )حسگر، فرستنده و گیرنده رادیویی، پاردازش گر، منبعتغذیه، حافظه و...(، ایستگاه پایه و گیرنده مرکزی می باشند از یک گراف تشکیل شده اند. وظیفه گره ها جمع آوری اطلاعات، پردازش و ارسال آن ها به ایستگاه پایه می باشد. شبکه های حسگر بی سیم به این صورت کار می کنند که، حسگرها اطلاعات را از محیط مورد نظر جمع آوری می کنند و به صورت بسته به ایستگاه پایه می فرستند، ایستگاه پایه با حذف بسته هایتکراری و بی مصرف، کل بسته ها را یک جا )یک بسته بزرگتر( به گیرنده مرکزی می فرستد، یعنی اگر حسگری در شبکه، بسته ی تکراری را به ایستگاه پایه بفرستد آن بسته شناسایی و حذف می گردد. مسیر یابی به معنی پیدا کاردن بهترین راه برای انتقال بسته ها می باشد. عیب بزرگ این شبکه ها محدود بودن منبع تغذیه ی گره ها می باشد که به دلیل ساختار کوچک گره ها نمی توان از یک منبع تغذیه بزرگ در آن ها استفاده کرد. بنابراین یک روش مسیر یابی ، جهات افزایش طول عمر منبع تغذیه ی گره ها امری ضروری به نظر می رسد

شبکه های حسگر بی سیم، مسیریابی بهینه، متغیرهای فازی