مهدی نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز
محمد لطیفی - مربی، هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین

معلولیت به مثابه پدیدهای زیستی و اجتماعی، واقعیتی است که تمام جوامع، صرفنظر از میزان توسعه - یافتگی، اعم از کشورهای صنعتی و غیرصنعتی با آن مواجه هستند. ارزیابی فضاهای عمومی با توجه به نیازهای معلولان و جانبازان و برنامه ریزی برای آن، یکی از ضروریات هر جامعه، بخصوص جامعه ماست که بعد از جنگ تحمیلی با جمع کثیری از جانبازان و معلولان مواجه شده است. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش به یکی از مهمترین نیازهای معلولان و جانبازان در سطح فضاهای شهری؛ یعنی مجموعه رفاهی می پردازیم. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و ارزیابی نبود مجموعه ای کامل جهت رفاه این عزیزان با توجه به نیازهای معلولان و جانبازان جسمی-حرکتی است.همه افراد معلول در کشورهای در حال توسعه جهان، بویژه کشور ما، از میزان بالای شیوع فقر و عدم دسترسی به فرصتهای برابر اجتماعی و اقتصادی و بالتبع آن نامناسب بودن فضاهای شهری رنج میبرند. تلاش برای کاهش فقر معلولان از طریق بهبود قابلیت دسترسی با تمرکز بر روی مجموعه رفاهی درجهت ارتقاء سلامت وتقویت کیفیت زندگی می باشد.دور نگه نداشتن این قشر از جامعه و استفاده از نیروهای بالفعل و بالقوه آنان، به اقداماتی نیاز دارد، از جمله مهمترین این اقدامات طراحی مجموعه رفاهی برای این افراد است. دسترسی معلولان به بناها و تجهیزات شهری، شبکه حمل و نقل، مراکز تفریحی و گردشگری، نه تنها موجب میگردد تا ازاستعدادها و نیروهای آنان استفاده مفید به عمل آید، بلکه نوعی پیشگیری از وقوع معلولیتهای جدید نیز به شمار میآید بابایی اهری: 6:1373

مجموعه رفاهی ،جانبازان و معلولین ،- معماری برای معلولین ، - توانبخشی ، ارتقاء سلامت