سمیه آقایان - دانشجوی دکتری مدیریت رسانه ،پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران، کارشناس فناوری اطلاعات روابط عمومی راه آهن جمهوری اسلامی ایران

افکارعمومی یک نیروی سیاسی است که در قانون اساسی هیچ کشوری پیش بینی نشده است، اما میتواند نقش به سزایی در مشروعیت بخشی و یا کشاندن یک حکومت به ورطه سقوط ایفا کند.با شناخت الگوی حاکم بر افکارعمومی یک جامعه میتوان رفتارهای مردم آن جامعه را در آینده و در حوادث گوناگون پیش بینی کرد. هرچند افکارعمومی از دیرباز مورد توجه حکومت ها و ملت ها بوده اما با به وجود آمدن رسانه ها و به خصوص توسعه روزافزون آنها نقطه عطفی در شکل گیری، بروز و ظهور و گسترش افکارعمومی ایجاد گردید . در پیدایش افکارعمومی،هاله ای از ابهام وجود داردو همین امر سؤالاتی را در اذهان دانشمندان علوم سیاسی و ارتباطی ایجاد کرده از جمله اینکه شرایط لازم و عوامل مؤثر بر شکل گیری افکارعمومی کدامند؛ که این مقاله سعی دارد به روش اسنادی ضمن پاسخ گویی به این سوالات بعضی از مهمترین این عوامل را تبیین کند.عوامل زیادی در شکل گیری افکار عمومی مؤثر است که رسانه ها،شایعات،رهبران فکری از مهمترین آنهاست . اصطلاح افکار عموم به معنای امروزی نخستین بار توسط ژاک نکه وزیر دارایی لویی شانزدهم در آغاز انقلاب فرانسه مطرح شده است . فکار عمومی ارتباط گسست ناپذیر بین انسانها به حساب می آید . او می گفت افکار عمومی قدرت ناپیدایی است که بی گنج ، بی محافظ و بی ارتش برای شهر ، برای دربار و حتی برای قصر پادشاهان قانون وضع می کند . مفهوم افکار عمومی در گذر زمان دستخوش دگرگونی های عظیمی شده و بر حسب نیازها و شرایط ویژه تغییر و تفسیر خاصی از آن به عمل آمده است . در گذشته های دور و در مفهومی سنتی افکار عمومی در سطح خرد چیزی معادل اراده، احساسات و عقاید قومی و در سطح کلان در بر گیرنده روح محض باورهای دینی و تعصب ملی در تبادل مسوله خاص تصور می شد . اما امروز ، افکار عمومی ضمیر باطنی وپنهان یک ملت وظهور آن آن را بازتاب طبیعی اکثریت جامعه در برابر پیامها و رویدادهایی که برای آنها جنبه حیاتی دارد می دانند

افکارعمومی، رسانه ها، رهبران فکری، مردم