سولماز زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم، ایران ،
محسن قاسمی - دکترای معماری، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم، ایران

معماری امروز ما بنا به دلایل متعددی، در بسیاری از زمینه ها، دچار نقصان و کمبودهایی است که باعث می شود برآیند معماری موجود، در نقش و جایگاه مورد انتظار آن، قرار نگیرد .یکی از مباحث اخیر مطرح در معماری، طراحی مطابق با بستر و زمینه است .زمینه گرایی در معماری، ضامن بحث زمینه با طرح است. توانایی معماری زمینه گرا در برآورده نمودن نیازهای انسانی در ابعاد گوناگون می تواند به عنوان یکی از شاخصه های مهم در بررسی معماری زمینه گرا باشد .چار چوب نظری تحقیق بر این اساس استوار است که با مطالعه بر ابعاد زمینه گرایی سعی در شناخت مبانی فکری آن در عرصه معماری نموده ایم. لذا پرسش اصلی تحقیق این است که :برای برقراری ارتباط با زمینه در طراحی معماری چه باید کرد؟ نگاه انسان گرایانه به زمینه برای دستیابی به معماری منسجم، ابعاد تاریخی و فرهنگی و اجتماعی را پیوند می زند .بنابراین می توان نتیجه گرفت که میزان قابلیت متغیرهای پژوهش ارتباط مستقیم با نیاز ها و حقوق انسانی دارد و راهبرد اساسی برای دستیابی به معماری انسان گراست .روش تحقیق این پایان نامه با توجه به ماهیت موضوع پژوهش، از لحاظ محتوا نوعی پژوهش کیفی به شمار می آید، اما اساس پژوهش متکی بر روش توصیفی- تحلیلی و بر پایه استدلال قیاسی می باشد.

پست مدرنیسم، زمینه، زمینه گرایی، انسان گرایی