شایان اسدی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
علی خمسه - کارشناس مهندسی شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

جمعیت شهری کشورهای در حال توسعه به اندازه هشداردهنده ای در حال زیادشدن است. در راستای روند شهرنشینی و گران بودن زمین و مسکن در داخل شهرها، سکونتگاه های غیررسمی در اطراف شهرها با سرعت بیشتری رشد می کنند. بیش از یک میلیارد یا 23 درصد از جمعیت شهری جهان، در سکونتگاه های غیررسمی زندگی می کنند. توانمندسازی رویکردی است که در این برهه از زمان مورد توجه سازمان ها و نهادهای مسئول جهت رویارویی با مشکل سکونتگاه های خودرو اتخاذ شده است .در این پژوهش به بررسی میزان سرمایه اجتماعی در سکونتگاه های خودرو و بهره گیری از این سرمایه در جهت توانمندسازی این سکونتگاه ها پرداخته می شود. نوع پژوهش حاضر کاربردی و روش پژوهش اسنادی – کتابخانه ای و پیمایشی – میدانی است. برای جمع آوری اطلاعات دست دوم از منابع کتابخانه ای و اطلاعات دست اول از طریق پرسش نامه )حجم نمونه 352 عدد با استفاده از فرمول کوکران( و مصاحبه و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار 20SPSS استفاده شده است. روایی پرسش نامه از طریق استاید امر و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ که میزان آن برای این پرسشنامه 217.2 می باشد، به دست آمد .نتایج حاصل از تحقیق در محدوده مورد مطالعه)برد آباد شمالی شهر شهریار( نشان می دهد که سرمایه اجتماعی در این سکونتگاه ها خودرو تا حد قابل قبولی بالا می باشد و می توان از این سرمایه در جهت ساماندهی و توانمندسازی این سکونتگاه استفاده کرد.

سرمایه اجتماعی، سکونتگاه خودرو، توانمندسازی،SPSS