علی بهنام فرد - عضو هیئت علمی دانشگاه بیرجند

سالیانه حجم زیادی از پسماندهای آلوده به سیانید در فرآیندهای استحصال طلا و آبکاری فلزات، صنایع پتروشیمی و کک سازی و سایر صنایع تولید می شود. این پسماندها باید قبل از رهایش به محیط زیست تصفیه شوند چون سمیت بالای سیانید مشکلات زیست محیطی بسیار زیادی را ایجاد می نماید. حد مجاز غلظت سیانید در پساب های رها شونده به طبیعت mg/L 2/0 است. تصفیه پسماندهای تولیده شده در فرآیند سیانوراسیون کانسنگ های طلادار یکی از مهمترین مشکلاتی است که صنایع استحصال فلزات باارزش در تمام دنیا با آن مواجه هستند. در ایران نیز سه معدن طلای موته در استان اصفهان و معادن طلای زرشوران و آغ دره در استان آذربایجان غربی سالیانه حجم زیادی پسماندهای آلوده به سیانید تولید می نمایند.روش های زیادی برای حذف سیانید از پسماندها پیشنهاد شده است که در دو گروه اصلی قرار می گیرند. در روش های گروه اول فقط حذف سیانید می تواند انجام شود ولی در روش های گروه دوم علاوه بر سیانورزدایی، بازیابی سیانید نیز انجام می گیرد. روش های گروه اول از کارایی بیشتر، راحتی عملیاتی بیشتر و هزینه های سرمایه گذاری و عملیاتی کمتر برای سیانورزدایی پسماند ها نسبت به روش های گروه دوم برخوردار بوده و بیشتر توسط صنایع مورد استفاده قرار می گیرند. در این گروه از روش ها، تجزیه سیانید توسط یک عامل اکسنده مناسب انجام می شود. در این مقاله، جنبه های مختلف روش های اکسیداسیون سیانید با استفاده از پراکسید هیدروژن، دی اکسید گوگرد، کلرین-هیپوکلریت قلیایی و ازون به تفصیل بحث شده است و مزایا و معایب هر روش بیان گشته است.

پسماندهای آلوده به سیانید، فرآیندهای سیانورزدایی، اکسیداسیون شیمیایی