علی یوسفی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس
سیدمرتضی ضمیر - استاد یار دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی

ترکیب های آلی فرار که در طبیعت منتشر می شوند، باعث به وجود آمدن مشکلات زیست محیطی و مشکلاتی برای سلامتی انسان ها می شود. در کنار روش های فیزیکی و شیمیایی برای حذف این آلاینده ها، روش های زیستی ثابت کرده اند که فناوری های مناسبی برای تصفیه هوای آلوده هستند. روش های زیستی تصفیه هوا در مقایسه با روش های فیزیکی و شیمیایی مانند سوزاندن و جذب سطحی نه تنها مقرون به صرفه هستند، بلکه دوست دار محیط زیست نیز هستند و برای دبی های زیاد و غلظت های کم از آلاینده ها مناسب هستند. روش های زیستی بر پایه توانایی ریزاندامگان در تبدیل آلاینده های فرار به کربن دی اکسید، آب و توده زیستی تحت شرایط محدود دما و فشار استوار شده است. ریزاندامگان-ها کاتالیست های تجزیه زیستی مواد آلاینده فرار هستند. مواد بسیاری به عنوان تلقیح استفاده می شوند، مانند لجن فعال، ریزاندامگان های خالص و پوست درخت ها. برای تجزیه ترکیبات آلی فرار، معمولاً از ریزاندامگان های هتروتروف استفاده می-شود. تلقیح بستر هم به ماهیت مواد مغذی خود بستر و هم به میزان تجزیه زیستی مواد آلاینده فراری که قرار است تجزیه شود، بستگی دارد. در فیلترهای زیستی، گونه های تجزیه کننده ماده فرار، بین 1 تا 15% کل جمعیت ریزاندامگان ها را تشکیل می دهند. بنابراین استفاده از روش های زیستی در حذف آلاینده-های هوا، نه تنها روش هایی با بازدهی مناسب هستند بلکه به محیط زیست نیز آسیب نمی رسانند.

ترکیب آلی فرار، روش های زیستی تصفیه هوا، آلاینده های فرار آب گریز، بیوراکتور