خدیجه باغانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
رضا تهرانی - دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
علی باغانی - استادیار دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

این پژوهش به بهینه سازی پرتفوی با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره ارزش در معرض خطر شرطی (CVAR)، و تحلیل سلسه مراتبی (AHP) پرداخته است. برای انجام این پژوهش نمونه ای متشکل از 50 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید.در این پژوهش با استفاده از اطلاعات دوره 6 ساله از شهریور سال 87 تا شهریور 92 پرتفوی های 2 تا 50 سهمی به روش مختلف تشکیل شد، که با استفاده از معیارهای شارپ، ترینر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که رابطه معناداری بین حداقل بازده مورد انتظار و ریسک پرتفوی وجود دارد، هرچه حداقل بازده مورد انتظار افزایش یابد معیار های ریسک پرتفوی نیز افزایش خواهد یافت. بر اساس معیار های شارپ، ترینر پرتفوی های بهینه مبتنی بر ارزش در معرض خطر شرطی دارای کارایی بیشتری از پرتفوی های بهینه ارزش در معرض خطر می باشند.

بهینه سازی، پرتفوی، تصمیم گیری، خطر شرطی، سلسله مراتبی