محمود محمدی - دکتری شهرسازی استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنراصفهان
داریوش مرادی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری مربی گروه شهرسازی دانشگاه هنراصفهان
زهرا خدادادمحمودی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هنراصفهان

برنامه ریزی شهری به عنوان دانشی نوین و یک فعالیت عمومی همواره به دنبال ایجاد و ارتقا محیطی پویا و باکیفیت بوده است بدین جهت نظریه ها دیدگاه ها و اقدامات متعددی درجهت ایجاد این بهبود مطرح و انجام شده است و تمایل به بهبود کیفیت زندگی درشهرها به یکی ازموضوعات قابل توجه برنامهر یزان تبدیل شده است این پژوهش باهدف بکارگیری انگاشت کیفیت زندگی درتحلیل برنامه های راهبردی شهر و تحلیل نقش و جایگاه انگاشت کیفیت زندگی دربرنامه راهبردی اصفهان 95 تلاش می کند درراستای پاسخ به پرسش چگونگی ارایه راهکارهای ارتقا کیفیت زندگی مبتنی بربرنامه ریزی راهبردی به این مهم دست یابد به همین جهت با مرور روشهای پژوهشی کیفی نتایج دستیابی به راهکارهای عملی و علمی را ارایه میدهد نتایج حاکی ازآن است که وجود مطالعات کیفیت زندگی درسطح شهر اصفهان به عنوان اسناد پشتیبان و انتخاب مدل برنامه راهبردی مناسب میتواند به دستیابی به این هدف کمک کند

برنامه ریزی استراتژیک ، کیفیت زندگی ، نظریه مبنایی ، مدل برنامه راهبردی ، برنامه اصفهان 95