سپیده تقدسی - دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی سهند تبریز ایران
رضا یگانی - مرکز تحقیقات جامع فناوری غشا دانشگاه صنعتی سهندتبریز ایران
علی اکبری - مرکز تحقیقات جامع فناوری غشا دانشگاه صنعتی سهندتبریز ایران

در مقاله پیش رو ساخت غشاهای نانوکامپوزیتی پلی پروپیلن حاوی نانوذرات رس با استفاده از روش جدایش فازی با القای حرارتی به منظور بهبود آب دوستی غشاها صورت گرفته است اثرات نانو ذرات رس بر خواص و عملکرد غشاهای نانوکامپوزیتی به وسیله آزمونهای عبوردهی آب خالص، زاویه تماس ، مقاومت مکانیکی، تعیین میزان تخلخل و تصاویر SEM مورد ارزیابی قرار گرفت نتتایج حاصل از تصاویر SEM نشان دهنده ساختاری متخلخل و اسفنجی برای تمام نمونه ها می باشد میزان آبدوستی غشاها د رحضور نانوذرات افزایش محسوسی داشته و غشای حاوی 1/5% وزنی نانو رس دارای کمترین زاویه تماس بود نتایج مربوط به آزمون مقاومت مکانیکی حاکی از کاهش مقاومت غشاهای نانوکامپوزیتی نسبت به غشای خالص بوده و غشای حاوی 1/5% وزنی نانورس بالاترین مقاومت را در میان سایر غشاها داشت. تخلخل غشاها و میزان عبورپذیری اب خالص تا ترکیب درصد 1/5% وزنی نانورس نسبت به غشای خالص افزایش چشمگیری داشت و با افزایش میزان نانوذرات برای نمونه حدود 2 درصد وزنی کاهش محسوسی در عملکرد غشا مشاهده شد.

پلی پیرول، نانورس، غشای نانوکامپوزیت، آبدوستی