زینب سادات سجادی - دانشجوی دانشگاه پیام نور نجف آباد
سید سعید آیت - استاد دانشگاه پیام نور مرکز نجف آباد

یکی از ملزومات شهروند الکترونیکی در شهر الکترونیک، استفاده از خدمات گردشگری الکترونیکی با هدف برنامه ریزی بهتر به منظور استفاده مؤثرتر از زمان فراغت می باشد. امروزه صنعت گردشگری به یکی از شکوفاترین صنایع جهانی تبدیل شده است. آمارها رشد سریع و توسعه پویای گردشگری جهانی را نشان می دهد. تعداد گردشگران در سال 2006 بیش از 750 میلیون نفر بوده است. بر اساس پیش بینی های سازمان جهانگردی،‌تا سال 2020 تعداد جهانگردان به 1600 میلیون نفر بالغ خواهد شد و این صنعت نرخ رشد متوسط 4/1 درصد را تجریه خواهد کرد. رشد گردشگری جهانی از ژانویه تا آوریل 2007 با 6 درصد رشد به 252 میلیون گردشگر یعنی 15 میلیون نفر بیشتر از مدت مشابه در سال 2006 رسیده است. [1] از طرفی نفوذ و گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات جهان پهناور ما را به صورت «دهکده جهانی» در آورده است. دهکده‌ای که زندگی در آن و خلق موقعیت ها و فرصت های جدیدف نیازمند آگاهی و همراهی با این موج فناوری های نوین است و بدیهی است که اندکی سهل انگاری، فرصت‌ها را به دیگران خواهد سپرد. یکی از مهمترین کاربردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، صنعت گردشگری است و به دلیل نقش و اهمیتی که صنعت گردشگری خارجی می تواند در ابعاد مختلف از جمله ایجاد درآمدهای ارزی و افزایش تولید ناخالص داخلی، منبع درآمد برای دولت، منبع ایجاد اشتغال و بهبود خدمات اجتماعی داشته باشد، بنابراین برای ورود به بازار رقابتی جهان مجبور به تجهیز امکانات و بهره برداری از فناوری های نوین در قالب «گردشگری الکترونیکی» می باشیم. بکارگیری فن‌‌آوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی به منظور توسعه صنعت گردشگری را گردشگری الکترونیکی e-tourism می نامند. گردشگری الکترونیکی، امکان ارائه اطلاعات دقیق و به روز و همچنین ارائه خدمات نوین به کاربران و گردشگران را می دهد. این تسهیلات می تواند به گردشگران این امکان را بدهد که قبل از عملی کردن تصمیم سفر به نقطه ای خاص، به صورت مجازی و از طریق ابزارهای وب وارد محل مورد نظر شده و با مطالعه و مشاهده اطلاعات متنی، صوتی و تصویری، امکان سفر و مزایا و معایب این سفر را دریابند و به راحتی در مورد انجام این سفر تصمیم گیری کنند.