فریدون آزما - عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد
محمدجواد مشیری - دانشجوی دکترای تخصصی مدیریت کارآفرینی
سعید محمودی - دانشجوی دکترای تخصصی مدیریت کارآفرینی
سعید صاحب - دانشجوی دکترای تخصصی مدیریت کارآفرینی

در سال های اخیر، کاهش رشد اقتصادی موجب شد تا علم مدیریت، تصمیماتی نسبت به سطوح بسیار چالش برانگیز منابع انسانی اتخاذ نماید. با توجه به پیچیدگی این گونه تصمیمات، غالباً سازمان ها، به دلیل افزایشهزینه های استخدام )ناشی از افزایش مقررات استخدامی(، تمایل کمتری به بودجه بندی در زمینه توسعه کارکنان تمام وقت خود، نشان می دهند و ممکن است در صورت سرمایه گذاری جدید در حوزه منابع انسانی، این تصمیمات به طور قابل توجهی، با شکست مواجه شوند. )رابینز، 5931 ،ص 39 با این حال نیازها، فرصتها و ریسک های شرکت ها، همچنان رو به افزایش است. مدیرانی که به دنبال کسب مزیت رقابتی از طریق منابع انسانی هستند، نمی توانند رویکرد صبر کن و ببین 5 را اتخاذ نمایند. بنابراین، موفقیت بسیاری از شرکت ها در این فضای بی ثبات، مستلزم تعدیل در ظرفیت منابع انسانی )به جای رویارویی با شکست(می باشد؛ وانگهی این قابلیت تعدیل، نیازها و ضرورت های استراتژیک آتی در کمیت، کیفیت و نوع منابع انسانی را مد نظر دارد.