بهاره حیدری ونیچه - دانش آموخته کارشناسی ارشد صنایع دستی، دانشگاه هنر اصفهان
ایمان زکریایی کرمانی - استادیار دانشکده صنایع دستی، دانشگاه هنر اصفهان -
مهرنوش شفیعی سرارودی - استادیار دانشکده صنایع دستی، دانشگاه هنر اصفهان

از ابتدای خلقت، انسان همواره تحت آموزش و تعلیم بوده است، اما آن چه برای همه واضح و آشکار است، آغاز این آموزش، تأثیر گذاری و تأثیر پذیری از دوران کودکی است. هنر از آغاز آفرینش در وجود آدمی ریشه دوانده و علاقه ی انسان به هنر به مراتب در طول تاریخ امری آشکار بوده است. از این میان هنر سفالگری و کار با گل که از نخستین هنرهای بشری است موضوع مورد بحث در این مقاله میباشد. این تحقیق به دنبال پاسخگویی به این پرسش اصلی است که رویکرد آموزشی کودک محور چیست و چگونه می توان از آن در جهت آموزش سفال به کودکان بهره جست؟ هدف -عمده از این پژوهش این است که بتوان بر اساس مبانی نظری و مشاهدات میدانی انجام شده در رابطه با آموزش سفال به کودکان، برنامه و ساختاری عرضه کرد که بتواند زمینه ساز و یاری رسان در جهت آموزش سفال به کودکان و انجاممطالعات و پژوهش های آتی از سوی علاقه مندان این عرصه گردد. این پژوهش از نظر روش یک مطالعه ی توسعه ای -کاربردی است. در نهایت به وسیله ی تطبیق و مقایسه ی وضعیت موجود در آموزش سفال به کودکان با اصول رویکرد آموزشی کودک محور تلاش برای ارائه ی وضعیتی مطلوب شده است. در این میان پس از تجزیه و تحلیل داده ها واطلاعات میدانی حاصل شده مشخص گردید که بسیاری از نکات مطرح در روش آموزشی کودک محور در برنامه های کاری و مربیان مدنظر است و گاهاً رعایت می گردد. اما در حیطه ی عمل و با توجه به شرایط موجود باید تغییراتی دربعضی روش های آموزشی اعمال گردد تا بتوان نقاط ضعف را برطرف ساخت و نکات قوت را افزایش داد. و در نهایت به الگویی مطلوب در راستای آموزش سفال به کودکان دست یافت.

آموزش هنر، سفال، کودکان، رویکرد کودک محور